راهنمای خرید SSD

تهیه یکی از بهترین SSD ها برای رایانه بسیار مهم است، زیرا ساده ترین راه برای پایین آوردن سرعت رایانه مجهز به یکی از بهترین CPU ها، همگام سازی آن با حافظه ذخیره سازی کند است. پردازنده شما می تواند میلیاردها سیکل در ثانیه را اداره کند، اما اغلب زمان زیادی را صرف انتظار برای تغذیه اطلاعات از درایو می کند. هارد دیسک ها بسیار کند هستند، زیرا دارای صفحاتی هستند که باید به دور خود بچرخند و یک بازوی خوانش دارد که باید به صورت فیزیکی به بخش های داده ای که در حال حاضر به دنبال آن هستید، راه پیدا کند. برای دستیابی به عملکرد مطلوب، به یک درایو حالت جامد(SSD) خوب نیاز دارید.

در حالی که SSD ها تقریباً همیشه سریعتر هستند، اما هنوز هم مواردی وجود دارد(مانند ذخیره سازی انبوه) که قطعاً ارزش بررسی هارد دیسک ها را بالا می برد.

درایوهای NVMe PCIe 3.0 که زمانی سریعترین حافظه ذخیره سازی بودند، توسط SSD های PCIe 4.0 M.2 از جمله Gigabyte ، Corsair ، Patriot و Samsung از دور رقابت خارج شده اند.

نکات مهم

در اینجا چهار نکته سریع و به دنبال آن پاسخ های مفصل ما به بسیاری از سوالات متداول کاربران آمده است:

• رایانه خود را بشناسید: ببینید آیا اسلات مخصوص درایوهای M.2 را در مادربرد خود دارید یا خیر. در غیر این صورت، ممکن است به درایو 2.5 اینچی نیاز داشته باشید.
• ظرفیت 500 گیگابایت تا 1 ترابایت: حتی به خرید درایو با حافظه کمتر از 256 گیگابایت فکر نکنید. 500 گیگابایت تعادل خوبی بین قیمت و ظرفیت ارائه می دهد. و درایوهای 1 ترابایتی نیز، گزینه های عالی و جاداری هستند.
• SATA  ارزان تر اما کندتر است: اگر رایانه شما از درایوهای NVMe/PCIe یا Optane پشتیبانی می کند، خرید درایو با یکی از این فناوری ها را در نظر بگیرید. با این حال، درایوهای SATA رایج تر هستند، معمولاً هزینه کمتری دارند و همچنان عملکرد عالی ای را برای اجرای برنامه های معمول ارائه می دهند.
• هر SSD بهتر از هارد دیسک است: حتی بدترین SSD حداقل سه برابر سریعتر از هارد دیسک ها در استفاده رایج است. بسته به حجم کار، اختلاف عملکرد بین SSD های خوب و عالی چندان زیاد نیست.

چقدر می توانید هزینه کنید؟

محدوده اکثر درایوهای مصرفی از 120 گیگابایت تا 2 ترابایت متغیر است. در حالی که درایوهای 120 گیگابایتی ارزان ترین هستند، اما به اندازه کافی برای ذخیره بسیاری از نرم افزارها جادار نیستند و معمولاً کندتر از همتایان خود با ظرفیت های بالاتر هستند. بسیاری از شرکت ها شروع به حذف این ظرفیت از خط تولید خود کرده اند. برای افزایش حجم از 120 تا 250 گیگابایت، باید کمی بیشتر هزینه کنید. درایو بین 250 و 500 گیگابایت نیز می تواند برای برخی کم باشد. تعادل بین قیمت، عملکرد و ظرفیت برای بیشتر کاربران 500 گیگابایت است، اما امروزه ظرفیت 1 ترابایت در حال کسب جایگاه بالاترین ارزش خرید است.

همچنین تعداد زیادی درایو(در درجه اول از سامسونگ) با ظرفیت بالای 2 ترابایت وجود دارد. اما به طور معمول بسیار گران هستند، بنابراین واقعاً فقط برای کاربران حرفه ای که به فضا و سرعت بالا در کنار یکدگیر نیاز دارند و توان پرداخت هزینه آن را دارند، ارزشمند است.

رایانه شما از چه نوع SSD پشتیبانی می کند؟

درایوهای حالت جامد این روزها چندین مدل مختلف دارند و در چندین اتصال سخت افزاری و نرم افزاری ممکن کار می کنند. نوع درایو مورد نیاز شما بستگی به دستگاهی دارد که در اختیار دارید(یا قصد خرید آن را دارید). اگر شما صاحب یکی از بهترین رایانه های شخصی مخصوص بازی هستید یا در حال سرهم بندی رایانه ای با مادربرد متوسط ​​یا رده بالا هستید، ممکن است سیستم شما بتواند اکثر(یا همه) انواع درایوهای مدرن را در خود جای دهد.

همچنین، لپ تاپ های باریک و تبدیل پذیر مدرن، بیشتر با مدل های M.2 سازگارند و فضایی برای درایو سنتی 2.5 اینچی به سبک لپ تاپ های قدیم ندارند. و در موارد فزاینده ای، سازندگان لپ تاپ فضای ذخیره سازی را مستقیماً به برد لحیم می کنند، بنابراین شما به هیچ وجه نمی توانید آن را ارتقا دهید. بنابراین قطعاً باید قبل از خرید، اطلاعات کافی در این زمینه را کسب کنید.

به کدام فرم فاکتور(طراحی سخت افزاری) نیاز دارید؟

SSD ها در سه طراحی معمول و یک مدل غیر متداول، در بازار موجود هستند:

• سریال ATA 2.5 اینچی(SATA): رایج ترین نوع است. این درایوها از روی هارد دیسک های سنتی لپ تاپ ها ساخته شده اند و بر روی همان کابل ها و رابط SATA متصل می شوند. اگر لپ تاپ یا دسک تاپ شما دارای یک هارد درایو 2.5 اینچی و یک کانکتور SATA  اضافی است، این درایوها باید با قطعات سازگار باشند.
• کارت الحاقی SSD (AIC): این درایوها می توانند بسیار سریعتر از سایر درایوها عمل کنند، زیرا بر روی گذرگاه PCI Express کار می کنند، نهSATA ، که بیش از یک دهه پیش برای مدیریت هارد دیسک های چرخان طراحی شده بود. آن ها همچنین می توانند به خطوط PCIe بیشتری نسبت به اکثر درایوهای M.2 دسترسی داشته باشند. درایوهای AIC  به اسلات های مادربرد که بیشتر برای بهترین کارت های گرافیک یا کنترلرهای RAID استفاده می شوند، متصل می شوند. البته، این بدان معناست که آن ها فقط گزینه ای برای رایانه های رومیزی هستند و برای نصب آن ها به یک اسلات خالی PCIe x4 یا x16 نیاز دارید.

اگر دسکتاپ شما جمع و جور است و قبلاً کارت گرافیک نصب کرده اید، ممکن است شانسی نداشته باشید. اما اگر در دسکتاپ مدرن خود فضای خالی و یک جایگاه یدکی دارید، این درایوها می توانند جزو سریع ترین درایوها باشند(برای مثال Intel Optane 900p را در نظر بگیرید)، زیرا تا حد زیادی، سطح اضافی که دارند، باعث خنک کاری بهتر می شود. جابجایی داده ها با سرعت زیاد، مقدار کمی گرما تولید می کند.

• SSDهای M.2: با شکل ظاهری شبیه به حافظه رم اما بسیار کوچکتر، درایوهای M.2، امروزه به استاندارد لپ تاپ های باریک تبدیل شده اند، اما آن ها را در اکثر مادربردهای رومیزی نیز خواهید یافت. بسیاری از بردهای سطح بالا حتی دارای دو یا چند شکاف M.2 هستند، بنابراین می توانید درایوها را در RAID اجرا کنید.

در حالی که اکثر درایوهای M.2 22 میلی متر عرض و 80 میلی متر طول دارند، برخی از آن ها کوتاه تر یا بلندتر هستند. می توانید ابعاد را با نام چهار یا پنج رقمی آن ها مشخص کنید، که دو رقم اول نشان دهنده عرض و بقیه طول را نشان می دهد. اگرچه لپ تاپ ها معمولاً فقط با یک اندازه سازگارند، اما بسیاری از مادربردهای رومیزی دارای اسلاتی برای درایوهای بلندتر و کوتاه تر هستند.

بزرگترین درایوهای M.2 2، 4 یا حتی 8 ترابایتی هستند. بنابراین، اگر بودجه زیادی دارید و به فضای ذخیره سازی بالایی نیز نیاز دارید، مناسب شماست.

SSD هایU.2: در نگاه اول، این قطعات 2.5 اینچی شبیه به هارد دیسک های سنتی SATA هستند. با این حال، آن ها از کانکتور متفاوتی استفاده می کنند و داده ها را از طریق رابط سریع PCIe  ارسال می کنند و معمولاً ضخامت آن ها از هارد دیسک های 2.5 اینچی و SSD نازک تر هستند. درایوهای U.2 گرانتر و دارای ظرفیت بیشتری نسبت به درایوهای معمولی M.2 هستند.

آیا درایوی با رابط کاربری SATA یا PCIe می خواهید؟

همانطور که قبلاً اشاره شد، SSD های 2.5 اینچی روی رابطSerial ATA (SATA) که برای هارد دیسک ها طراحی شده بود(و در سال 2000 عرضه شد) اجرا می شوند، در حالی که درایوهای اضافی بر روی گذرگاه سریعتر PCI Express کار می کنند. پهنای باند بیشتر برای مواردی مانند کارت گرافیک به کار می رود.

بسته به درایو، درایوهای M.2 می توانند از طریق SATA یا PCI Express کار کنند. و سریعترین درایوهای M.2 نیز از NVMe ، پروتکلی که مخصوص ذخیره سازی سریع مدرن طراحی شده است، پشتیبانی می کنند. نکته پیچیده این است که یک درایو M.2 می تواند مبتنی برSATA ، مبتنی بر PCIe بدون پشتیبانی NVMe یا مبتنی بر PCIe با پشتیبانی از NVMe باشد. گفته می شود، اکثر SSD های سطح بالای M.2 که در سال های اخیر معرفی شده اند از NVMe پشتیبانی می کنند.

هر دو درایو M.2 و اتصالات M.2 مربوط به مادربردها، صرف نظر از اینکه از چه چیزی پشتیبانی می کنند، بسیار شبیه به هم هستند. بنابراین حتماً قبل از خرید، دفترچه راهنمای مادربرد یا لپ تاپ خود و همچنین آنچه که یک درایو مشخص از آن پشتیبانی می کند را دوباره بررسی کنید.

اگر کارهای روزانه شما شامل مرور وب، برنامه های اداری یا حتی بازی باشد، اکثر SSD های NVMe  سریعتر از مدل های SATA ارزان قیمت نیستند. اگر کارهای روزانه شما شامل کارهای سنگین تری مانند انتقال فایل های بزرگ، فیلم ها یا ویرایش عکس های پیشرفته، کدگذاری، یا فشرده سازی است، پس بهتر است از یک SSD NVMe استفاده کنید. این SSD ها تا پنج برابر بیشتر از مدل های SATA پهنای باند دارند(و دو برابر، در صورت انتخاب درایو PCIe 4.0 NVMe ، که عملکرد را در برنامه هایی با بهره وری بیشتر افزایش می دهد.)

همچنین، برخی از درایوهای NVMe (مانند SSD 660p اینتل) از بسیاری از درایوهای SATA قیمت کمتری دارند. بنابراین اگر دستگاه شما از NVMe پشتیبانی می کند و مدل خوبی را پیدا می کنید، حتی اگر نیاز شدید به سرعت اضافی ندارید، ممکن است بخواهید NVMe را به عنوان یک گزینه در نظر بگیرید.

به چه ظرفیتی نیاز دارید؟

• کلاس 128 گیگابایتی: از این میزان دوری کنید. این درایوهای با ظرفیت پایین به دلیل تعداد کم ماژول های حافظه، عملکرد کندتری دارند. همچنین، پس از نصب ویندوز و چند بازی روی آن، فضای آزاد کم می شود. به علاوه، می توانید با کمی هزینه بیشتر به سطح بعدی بروید.
• کلاس 250 گیگابایتی: این درایوها ارزانتر از خواهر و برادرهای بزرگتر خود هستند، اما به ویژه اگر از رایانه شخصی خود برای نصب سیستم عامل، بازی های رایانه ای و احتمالاً یک کتابخانه رسانه ای بزرگ استفاده می کنید، هنوز هم بسیار کم حجم هستند،. اگر در زمینه بودجه مشکلی ندارید، افزایش حداقل ظرفیت تا 500 گیگابایت توصیه می شود.
• کلاس 500 گیگابایتی: درایوهایی در این سطح ظرفیت، فضای مناسبی را با قیمت مناسب ارائه می دهند، اگرچه درایوهای 1 ترابایتی به طور بی نظیری جذاب هستند.
• کلاس 1 ترابایتی: اگر یک کتابخانه رسانه ای یا بازی های خیلی حجیمی نداشته باشید، یک درایو 1 ترابایتی باید فضای کافی برای سیستم عامل و برنامه های اولیه شما را در اختیار قرار دهد و همچنین فضای کافی برای نرم افزارها و فایل های افزوده شده در آینده را به شما ارائه دهد.
• کلاس 2 ترابایتی: اگر با فایل های رسانه ای بزرگ کار می کنید یا فقط یک کتابخانه بازی بزرگ دارید که می خواهید بدون تغییر زیاد برنامه ها به آن دسترسی داشته باشید، یک درایو 2 ترابایتی اغلب ارزش خرید بالایی دارد.
• کلاس 4 ترابایت(و بالاتر): شما واقعاً باید به این مقدار فضای زیاد در SSD احتیاج داشته باشید تا اقدام به خرید آن ها کنید. SSD  4ترابایتی بسیار گران خواهد بود و مدل های زیادی برای انتخاب نخواهید داشت. سامسونگ سال ها است که درایوهای 4 ترابایتی را به فروش می رساند، اما بسیاری از شرکت های دیگر به محدودیت 2 ترابایتی پایبند بوده اند.

اگر کاربر دسکتاپ هستید، یا یک لپ تاپ گیمینگ با چند درایو دارید و ظرفیت زیادی می خواهید، بهتر است از یک جفت SSD با حجم کمتر استفاده کنید. تا زمانی که قیمت ها کاهش نیابد و شاهد رقابت بیشتر نباشیم، درایوهای 4 ترابایتی و بزرگتر ارزش خرید بالایی ندارند.

مصرف برق چطور؟

اگر کاربر حرفه ای دسکتاپ هستید، احتمالاً مصرف برق برای شما چندان مهم نیست. اما برای دارندگان لپ تاپ و تبلت های قابل تبدیل، راندمان درایو مهمتر از سرعت است.

انتخاب یک درایو بسیار کارآمد مانند 860 EVO سامسونگ نسبت به یک درایو سریعتر اما با مصرف بالای انرژی NVMe (مانند، سامسونگ 960EVO) می تواند مناسب تر باشد. و مدل هایی با ظرفیت بالاتر می توانند نسبت به درایوهای کم ظرفیت تر قدرت بیشتری را مصرف کنند.

در حالی که توصیه های فوق در یک مفهوم کلی صادق است، اما برخی از درایوها می توانند معادلات را تغییر دهند. اگر عمر باتری مهمترین نکته برای خرید درایو است، حتما با کارشناسان مربوطه مشورت کنید.

SSD  شما باید چه کنترلری داشته باشد؟

به کنترلر به عنوان پردازنده درایو خود فکر کنید. این قطعه خواندن و نوشتن اطلاعات شما را هدایت می کند و سایر وظایف کلیدی عملکردی را به عهده دارد. غوطه ور شدن در انواع و مشخصات خاص کنترل کننده می تواند جالب باشد. اما برای اکثر مردم کافی است بدانند که مانند رایانه های شخصی، هسته های بیشتر برای درایوهایی با کارایی بالاتر و ظرفیت بالاتر بهتر است. در حالی که بدیهی است که کنترلر نقش مهمی در عملکرد دارد، بهتر است به جای تمرکز بیش از حد روی آن، عملکرد کلی یک درایو را بررسی کنید.

به کدام نوع حافظه ذخیره سازی(فلش NAND) نیاز دارید؟

هنگام خرید SSD برای اهداف عمومی در رایانه یا لپ تاپ، نیازی نیست که به نوع حافظه داخلی درایو توجه کنید. در حقیقت، با اکثر گزینه های موجود در بازار این روزها، به هر حال شما انتخاب چندانی ندارید. اما اگر درباره آنچه در بسته های فلش داخل درایو شما وجود دارد، کنجکاو هستید، ادامه متن را مطالعه کنید. برخی از آن ها بسیار کمتر از گذشته رایج هستند و برخی دیگر در حال تبدیل به استاندارد می باشند.

• حافظه فلش Single-Level Cell (SLC): اولین نسل فلش مموری است و به عنوان شکل اصلی ذخیره سازی فلش برای چندین سال متداول بود. از آنجا که(همانطور که از نامش پیداست) فقط یک بیت داده در هر سلول ذخیره می کند، بسیار سریع است و دوام بالایی دارد. اما، این روزها که فناوری ذخیره سازی به طرز خیره کننده ای رو به پیشرفت است، از نظر میزان ذخیره سازی داده ها چندان متراکم نیست.
• سلول چند لایه(MLC): بعد از SLC عرضه شد و برای سال ها، با وجود سرعت پایین تر فضای ذخیره سازی ای با توانایی ذخیره اطلاعات بیشتر و قیمت پایین تر بود. برای حل مشکل سرعت، بسیاری از این درایوها دارای مقدار کمی حافظه نهان سریعتر SLC هستند که به عنوان بافر نوشتن عمل می کند.
• فلش Triple Level Cell (TLC) همانطور که از نامش مشخص است کندتر از MLC است. همچنین از نظر ذخیره داده متراکم تر است، که این امر باعث ایجاد درایوهای جادارتر و مقرون به صرفه تر شده است. اکثر درایوهایTLC (به استثنای برخی از ارزان ترین مدل ها) از نوعی فناوری ذخیره سازی نیز در کنار خود استفاده می کنند، زیرا TLC به تنهایی بدون بافر اغلب سریعتر از هارد دیسک نیست.
• فناوریQuell-Level Cell (QLC): به صورت استاندارد به مرحله بعدی انقلاب ذخیره سازی حالت جامد تبدیل شده است. و همانطور که از نامش پیداست، به دلیل افزایش تراکم، به درایوهای ارزان تر و جادارتر تبدیل شده است. اما اغلب دوام کمتری دارد.

از نظر دوام چطور؟

در بیشتر موارد، خریدارانی که به دنبال درایوی به منظور انجام کارهای عمومی هستند نیازی به توجه زیاد به این مبحث ندارند. همه حافظه های فلش دارای طول عمر محدودی هستند، به این معنی که پس از نوشتن تعداد سلول های ذخیره شده به تعداد مشخص، ذخیره داده ها متوقف می شود. و سازندگان درایو اغلب میزان استقامت درایو را بر اساس کل ترابایت نوشته شده(TBW)، یا نوشتن درایو در روز(DWPD) محاسبه می کنند.

اما اکثر درایوها دارای تکنولوژی ای هستند، که بخشی از ظرفیت درایو را به عنوان پشتیبان استفاده می کند. با گذشت سال ها و شروع مرگ سلول ها، درایو، اطلاعات شما را از سلول های فرسوده به این سلول های جدید منتقل می کند و در نتیجه طول عمر مفید درایو تا حد زیادی افزایش می یابد.

کلام آخر

اکنون که همه جزئیات مهم درباره تفاوت SSDها و انواع SSD را می دانید، انتخاب های شما باید مشخص باشد. به یاد داشته باشید که درایوهای پیشرفته، در حالی که از نظر فنی سریعتر هستند، اما در کارهای معمولی سریعتر از گزینه های اقتصادی نیستند.