خوره‌های گیم وارد ارتش آمریکا می شوند

خوره گیم بودن یک مبحث است و علاقه مند  بودن به دنیای گیم یک موضوع دیگر. اما در این میان، نیروی هوایی آمریکا قصد دارد تا با طراحی یک بازی کامپیوتری آنلاین، نوجوانان مستعد علاقه مند به بازی‌های کامپیوتری را شناسایی کند و در این نیرو به خدمت بگیرد.

درواقع خوره های گیم به عنوان نوجوانان به شکل ناشناس بازی خواهند کرد و از سوی فرماندهان نیروی هوایی آمریکا افراد مستعد در میان آنها شناسایی و برای خلبانی استخدام می‌شوند.
درواقع به نظر می رسد؛ نیروی هوایی آمریکا قصد دارد تا با طراحی یک بازی کامپیوتری آنلاین، نوجوانان مستعد علاقه مند به بازی‌های کامپیوتری را شناسایی کند و در این نیرو به خدمت بگیرد. این شاخه نظامی در حال حاضر در حال جمع آوری اطلاعات برای ساخت این بازی است.

 نوجوانان به شکل ناشناس بازی خواهند کرد و به گفته جنرال استیون کواست، مسئول فرماندهی آموزش و تحصیلات نیروی هوایی، تنها با استفاده از آی پی آدرس قابل شناسایی خواهند بود.

در حال حاضر، نیروی هوایی آمریکا در حال جمع آوری و آماده سازی اطلاعات و زیرساخت لازم برای ساخت این بازی در تابستان امسال است.

 این نیرو با ارائه چندین سناریو مختلف به نوجوانان در این بازی، تفکرات انتقادی، خلاق، مفهومی، سازنده، متنی و مبتنی بر همکاری را در آن‌ها ارزیابی می‌کند.

اگر دوست دارید جزئیات بیشتری در خصوص این بازی بدانید به این نکته توجه کنید که این بازی تفکرات، مهارت‌ها، دانش، ویژگی‌ها و شخصیت بازیکنان را برای ما نمایان می‌کند.
جالب است بدانید که در ساخت این بازی از اطلاعات حاصل از برنامه “ابتکار آتی آموزش خلبان” نیروی هوایی استفاده خواهد شد که هدف آن آموزش سریعتر خلبانان با استفاده از تکنولوژی‌های موجود و در حال ظهور است که می‌توانند در عین حفظ کیفیت آموزش، زمان و هزینه آن را کاهش دهند. در این برنامه سعی بر این است که با تکنولوژی‌هایی مانند شبیه‌سازهای واقعیت مجازی و هوش مصنوعی سرعت آموزش را بیشتر کنند.
بروز کالا
گروهی از تحلیلگران از این طریق دریافته‌اند که برخی خلبانان با خواندن و برخی دیگر به شکل شنوایی سریع‌تر یاد می‌گیرند. برای مثال برخی از خلبانان با خواندن چیزی برای خودشان آن راسریع‌تر از زمانی که مثلا به شکل یک نمودار برایشان به نمایش درآید یاد می‌گیرند.

یکی از فرماندهان سرشناس ارتش در این خصوص می گوید: این یک بازی است که توانایی های خلبانان آینده ما را می‌سنجد، بر اساس چنین اطلاعاتی ساخته خواهد شد. ما استعدادهای موجود در جامعه غیرنظامی را بررسی می‌کنیم و آن‌ها را با نیازمندی‌های نیروی هوایی منطبق می‌کنیم. سپس این استعدادها را گسترش و پرورش می‌‎دهیم تا از هر مدل آموزشی دیگری سریع‌تر یاد بگیرند و کارشان را بهتر انجام دهند. آن چه که باید بدانند را یاد بگیرند و قادر باشند آن‌چه که نیاز است را انجام دهند.